یک نویسنده خوب یک نویسنده مرده است!؟
قبلا فکر می کردم نویسنده خوب کسی است که در نوشته اش از کلمات سنگین استفاده کند.کسی که بتواند همه چیز را خوب ببیند و خوب بنویسد،کسی که خواننده را با نوشته خود متحیر کند و خواننده کتاب هایش را همیشه همراه داشته باشد و حتی جدایی از آن کتاب را نتواند تحمل کند ، فکر می کردم فردی تیزبین با نگاهی منتقدانه و حتی حرفهای بی سر و ته را می گویند نویسنده خوب.اما تازه فهمیده ام اشتباه می کردم. نویسنده خوب کسی است که آنچه را دیده ، ندیده و یا فقط شنیده آنطوری بنویسد که گویا خواننده آنجاست و زنده لحظات را حس میکند، او فردی است نکته بین که به تمام ابعاد دقیق می نگرد ، با سوژه اش زندگی میکند و با او می میرد،در کنار او راه میرود و حسش میکند،شاید تصور کنید این مشخصات یک خواننده خوب است اما به نظر من نویسنده می نویسد که خواننده چطور بخواند، او با نوشته خود خواننده را به عمق لحظاتی می برد که خواننده شاید حتی دوست ندارد در آنجا باشد ، آنچنان زیبا می نویسد که خواننده لحظه ای آن را از یاد نمی برد و به دنبال لحظه ای میگردد تا مطالبی را مرور کند که در ذهن نگه داشته و بلاخره نویسنده خوب نویسنده ایست که بگذارد دلش بنویسد . همه این ها را نوشتم تا بگویم من می خواهم از کسی بنویسم که نه او را دیده ام و نه صدایش را شنیده ام ، تنها چند صفحه درباره اش خوانده ام که در برابر دریای وجودش مانند قطره ایست.
او کیست؟
اوست وجودی پر از عطوفت نسبت به هم نوعان ، فردی سختگیر در مقابل دشمنان، موجودی والا از نسل انسان و اوج انسان خاکی بعد از پیامبران و امامان.
او کسی نیست جز شهید.
شهید است که با وجود خود نشان می دهد که همچنان انسان لیاقت اشرف مخلوقات بودن را دارد و همچنان شیطان رجیم است و خواهد بود چرا که در همه دوران ها هستند کسانی که به انسان کامل اقتدا می کنند و شیعه بدون قید و شرط او خواهند ماند . او ثابت می کند آخرالزمان حقیقت دارد و هستند انسانهایی که در اوج پستی دنیا به نهایت می رسند .
شهید کیست؟
شاید بهتر از این تعریف نتوان متصور شد که شهید انسانی است که خود مُرد قبل از آنکه او را بمیرانند . و اینچنین بود که اینان شدند بهترین مردم حتی پس از مرگشان.
در پایان باید گفت که شهید همان پروانه ای است که بخاطر رسیدن خود را به دل آتش زد و نیست شد تا هست شود.
پس نویسنده خوب کسی است که با شهادتِ شهید بمیرد قبل از آنکه بمیرد.